Wytyczenie i prawidłowe wytyczenie i wykonanie linii ograniczającej brzegi wijącej się przez ogród ścieżki nie
jest trudne. Wymaga jednak precyzji i cierpliwości.
Wytyczamy łuk
Samo wykonawstwo łukowatych obrzeży nie różni się od ich układania w linii prostej. Pojawia się
natomiast ogromna liczba „pułapek”, w które można wpaść na etapie planowania i wytyczania, a
także wyboru materiałów. Pewnym rozwiązaniem jest używanie tzw. elementów przemysłowych,
czyli betonowych krawężników znanych z obrzeży publicznych dróg i chodników. Niestety ich
estetyka zwykle nie pasuje do aranżacji przydomowego ogrodu. Ale można wykonać je z
tradycyjnych obrzeży o szerokości 6 i 8cm i palisad.
Co zatem zrobić aby swobodnie wijące się ścieżki wyglądały dobrze? Po podjęciu decyzji o
kształcie nawierzchni i wstępnym zaplanowaniu jej przebiegu pierwszym i najistotniejszym
elementem procesu jest właściwe wytyczenie granic planowanej ścieżki. Warto przy tym pamiętać, że geometria jest w tym wypadku mocno ograniczana przez wybrany materiał. Należy więc
przynajmniej ogólnie wiedzieć, jakim typem elementów obrzeżowych zamierzamy wykończyć
nawierzchnię. Jeśli wytyczenie zostanie wykonane poprawnie – w zasadzie mamy pewność, że
przynajmniej z nieco większej odległości (na przykład z okien domu) nasze dróżki i tarasy będą
wyglądały dobrze. Kolejne „przybliżenia” są już uzależnione od rodzaju wybranych elementów i
sposobu ich przygotowania, ale o tym za chwilę.
Pomocna geometria
Najczęstszym błędem przy wyznaczaniu linii przyszłych krawężników jest złe wyznaczenie punktów i
kierunków styku poszczególnych odcinków łukowych i prostych. Aby uzyskać łagodne przejście bez
rzucających się w oczy i drażniących ostrych kątów – poszczególne odcinki powinny być ze sobą
styczne i łączyć się dokładnie w punktach styczności. W praktyce (jeśli wytyczamy łuk przy pomocy
sznurka – a to w zasadzie najprostsze i najlepsze rozwiązanie) oznacza to konieczność
prawidłowego wyznaczenia środka okręgu, którego częścią jest wyznaczana przez nas krzywizna.
Jeśli poprzedni odcinek jest linią prostą – środek ten musi znajdować się na linii prostej prostopadłej
do prostego odcinka krawężnika i przechodzącej dokładnie przez planowany punkt styczności.
Odległość między środkiem, a punktem styczności będzie stanowić promień łuku. Jeśli za nim ma
pojawić się kolejny odcinek prosty – musi on być z kolei dokładnie prostopadły do promienia naszego łuku w drugim (końcowym) punkcie styczności.
Jeszcze prostsza jest konstrukcja geometryczna, kiedy wyznaczamy krzywą składającą się z
kolejnych przechodzących w siebie odcinków łukowych. W takim wypadku środek następnego
łuku musi się po prostu znajdować na prostej wyznaczanej przez punkt styczności i środek łuku
poprzedniego. Nie mają przy tym żadnego znaczenia wielkości promieni poszczególnych
fragmentów.
***
Wytyczenie i prawidłowe wykonanie linii ograniczającej ogrodową dróżkę biegnącą po łuku może
więc być dość pracochłonne. Nie znaczy to jednak, że trudne czy skomplikowane, a jedynie
wymagające precyzji i cierpliwości. Nie warto przy tym stosować żadnych uproszczeń
technologicznych czy osadzać elementów „na oko” - wszystkie tego typu działania na pewno
będą w sposób irytujący widoczne w wykończonym już ogrodzie. Z kolei jednak poprawnie
wytyczone i wykonane – mogą stać się ozdobą każdego przydomowego ogródka.
Bardziej szczegółowe informacje na temat wytyczania i układania krawężników po łuku można
znaleźć na stronie: https://kostkabrukowa.buszrem.pl/projects/ukladanie-kraweznikow-luku/
Źródło:NOTA BENE, 11.2017 |
wszystkie działy